In september 2022 begon de tweede groep PensioenLab academici aan het intensieve traject en ik, Will-Jan Jacobs, had de eer om daar aan mee te doen. Ik ben toevallig in deze sector gerold, zoals vrijwel iedereen, en heb ik er verschillende kanten van gezien en toch begreep ik nooit echt goed waar die pensioenfondsbestuurders nu altijd uren over vergaderden. Dat wilde ik vooral beter begrijpen en ook kijken of een bestuursfunctie echt bij mij past. Naast de SPO-opleiding, masterclasses, intervisie en excursies is het stagetraject in een pensioenfondsbestuur wellicht nog het meest leerzame, maar ook meest intensieve onderdeel.
Na een korte zoektocht kon ik relatief snel aan de slag bij het bestuur van PNO Media. Dit fonds is in vele opzichten een vreemde eend in de bijt. Het is een middelgroot, grotendeels niet-verplichtgesteld fonds dat overtuigd actief belegd en een groot deel niet uitbesteed. Daarnaast was het pensioenjaar 2022/2023 het jaar van grote veranderingen. Er werd namelijk van bestuursmodel gewisseld en ook uitvoerder MPD werd weer ingelijfd bij het pensioenfonds. Kortom, een razend interessant jaar om mee te kijken bij het bestuur. Mijn eerste vergaderingen waren direct de laatste vergaderingen in de oude situatie waarin alles werd klaargespeeld voor de nieuwe situatie vanaf begin 2023. Zo moesten alle beleidsstukken opnieuw bekeken en zo nodig samengevoegd of veranderd worden. Wie is waarvoor eigenlijk verantwoordelijk? Alles staat goed beschreven, maar hoe loopt dat precies in de praktijk? Er zijn natuurlijk altijd situaties die je vooraf niet bedacht hebt en daarom is het soms samen zoeken waar het naartoe gaat. Dat ook nog in een tijd waarin het bestuur besluiten dient te maken over historische indexaties en duurzame beleggingsambities. En natuurlijk, zoals overal, is er de grote wolk van de Wtp die boven het fonds hangt. Belangrijke voorbereidingen en besluiten kunnen niet wachten. Vele heisessies, opleidingsdagen en vergaderingen worden besteed aan hoe dit fonds voor de media en digitale sector zo vlekkeloos mogelijk over kan en dat ook nog zo evenwichtig mogelijk.
En ik? Ik kon dus heerlijk een jaartje meekijken in de pensioenkeuken. Niet met popcorn, maar met het lezen van honderden pagina’s aan stukken, het formuleren van vragen en het proberen te vormen van eigen standpunten op zoveel mogelijk punten. Omdat je als trainee toehoorder bent worden die standpunten niet altijd meegenomen, maar het traint je als bestuurder. Dat bestuurders uren vergaderen begrijp ik nu als geen ander. Er komt veel op pensioenfondsen af. Mijn stage loopt binnenkort ten einde met een interessante opdracht over het beleggen met impact. Een mooie afsluiting van een mooi jaar. Ik heb de smaak te pakken en ben gemotiveerder dan ooit om bestuurder te worden. Hopelijk snel meer!